Skontaktuj się z nami:
602 510 317, 781 833 444

Zajdel & Szafraniec

Publikacje

Najnowsze wpisy

Kompensata wierzytelności – na czym polega i czy zawsze jest możliwa

Art. 498 KC (Dz.U. nr 16, poz. 93 z późn. zm.) §1. Gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. §2. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. Obustronne transakcje, czyli takie, przy których przedsiębiorcy są dla siebie równocześnie sprzedawcami i nabywcami, to częste zjawisko w obrocie gospodarczym. Kontrahenci mogą skorzystać z dużego ułatwienia, jakim jest kompensata wzajemnych zobowiązań. I to właśnie kompensata wierzytelności będzie tematem niniejszego opracowania.

(więcej…)

Czytaj dalej

Spółka zarejestrowana w raju podatkowym – fakty i mity

Rejestrację spółki w raju podatkowym w łącznie 12 lokalizacjach tj. Bahamy, Belize, Kajmany (Cayman Islands), Mauritius (GBC2), Panama, Samoa, Seszele, USA (stan Delaware), USA (stan Nevada), Wielka Brytania (UK), Wyspy Dziewicze (BVI), Wyspy Marshalla – można zlecić online, bez wychodzenia z domu. Luksemburg, Kajmany, Antyle Holenderskie czy do niedawna Cypr – to tam rozliczają się czołowi biznesmeni z listy 100 najbogatszych Polaków tygodnika „Wprost”. Prowadzą interesy globalne, więc działają także globalnie. Nie jest tajemnicą, że dziesiątki przedsiębiorców aspirujących do wejścia do tego grona robi dokładnie to samo. Idea jest prosta – po to rejestruje swoją firmę w raju podatkowym, by płacić niższe podatki, nie być niepokojonym przez służby skarbowe i mieć więcej gotówki w ręku. Wśród tych przedsiębiorców można znaleźć firmy handlowe, sklepy internetowe, firmy inwestujące w nieruchomości, instytucje finansowe, firmy z branży rozrywki, firmy konsultingowe, zarządców jachtów i statków, firmy z branży hazardu, firmy hostingowe i administratorów sieci oraz pośredników handlowych. (więcej…)

Czytaj dalej

Kiedy zlikwidowana spółka z o.o. przestaje istnieć

Zarys procesu likwidacji spółki

Rozwiązanie spółki z o.o., czyli ustanie jej bytu prawnego, następuje po przeprowadzeniu likwidacji z chwilą wykreślenia z rejestru przedsiębiorców KRS. Likwidacja jest podstawowym sposobem doprowadzenia do wykreślenia. Przez likwidację spraw spółki należy rozumieć cały ciąg działań likwidatorów spółki (o czym mowa w dalszej części niniejszego opracowania) – poczynając od zgłoszenia otwarcia likwidacji do sądu rejestrowego vide art. 277 KSH, poprzez wykonanie przewidzianych w art. 282 KSH czynności likwidacyjnych oraz podział majątku spółki między jej wspólników vide art. 286 KSH, jeżeli spółka takowy posiada, aż do zgłoszenia wniosku do sądu rejestrowego o wykreślenie danej spółki z rejestru przedsiębiorców vide art. 288 § 1 KSH. Należy podnieść, że postępowanie likwidacyjne w spółce z o.o., podobnie jak w spółce akcyjnej, jest obligatoryjne. Uzasadnieniem tego obowiązku jest przede wszystkim odmienny niż w spółkach osobowych reżim odpowiedzialności za zobowiązania spółki. W przypadku spółek kapitałowych za zobowiązania spółki odpowiada – co do zasady – wyłącznie spółka. Odpowiedzialność wspólników – także na etapie likwidacyjnym – jest wyłączona vide art. 151 § 3 KSH.

Odrębnym przypadkiem jest ogłoszenie upadłości spółki, kiedy to do jej rozwiązania dochodzi po zakończeniu postępowania upadłościowego (szerzej o upadłości jako przesłance dla likwidacji spółki mowa w dalszej części opracowania). Wyjątkowo również w razie łączenia, przekształcenia albo podziału spółki wykreślenie z rejestru spółek spółki przejmowanej, lub w przypadku łączących się albo przekształconych spółek, wykreślenie następuje nie w wyniku likwidacji, ale z urzędu. Także spółka z o.o., która nie rozpoczęła działalności gospodarczej i nie zaciągnęła żadnych zobowiązań, może być wykreślona z rejestru tylko po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego vide Uchwała SN z dnia 18.01.1994r (sygn. akt: III CZP 178 / 93) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która nie rozpoczęła prowadzenia swego przedsiębiorstwa, ani nie zaciągnęła zobowiązań może być wykreślona z rejestru handlowego dopiero po przeprowadzeniu likwidacji. Możliwe jest wykreślenie z rejestru handlowego spółki z o.o., jeżeli w wyniku przeprowadzonego i zakończonego zgodnie z art. 277 § 1 KSH postępowania likwidacyjnego zostanie spieniężony cały jej majątek, a mimo to zostaną niewypełnione zobowiązania ciążące na tej spółce. Zgodnie z treścią przytoczonej Uchwały nieposiadanie przez spółkę majątku nie stanowi podstawy dla wykreślenia jej z rejestru bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego.

(więcej…)

Czytaj dalej

Administrator bezpieczeństwa informacji po nowelizacji ustawy o ochronie danych osobowych

Nowelizacja ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych jaka została wprowadzona ustawą deregulującą z 7 listopada 2014 r. o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej, uszczegółowiła w nowy sposób zadania administratora bezpieczeństwa informacji (ABI). Administrator danych osobowych powołuje administrator bezpieczeństwa informacji. Fakt powołania ABI, wymaga zgłoszenia do GIODO, który prowadzi jawny rejestr administratorów bezpieczeństwa informacji (ABI).

Kto może zostać ABI

Administratorem bezpieczeństwa informacji może zostać osoba, która spełnia łącznie następujące warunki:

  • ma pełną zdolność do czynności prawnych,
  • korzysta z pełni praw publicznych,
  • posiada odpowiednią wiedzę w zakresie ochrony danych osobowych,
  • nie była karana za umyślne przestępstwo.

(więcej…)

Czytaj dalej

Zamówienie z obowiązkiem zapłaty

Ustawa o prawach konsumenta wprowadziła dla przedsiębiorców prowadzących sklepy internetowe wymóg związany z koniecznością poinformowania konsumentów, iż złożenie zamówienia wiąże się z obowiązkiem zapłaty. Zgodnie bowiem z art. 17 ust. 2 ustawy o prawach konsumenta przedsiębiorca zapewnia, aby konsument w momencie składania zamówienia wyraźnie potwierdził, że wie, iż zamówienie pociąga za sobą obowiązek zapłaty. Natomiast art. 17 ust. 3 wprowadza wymóg związany z wprowadzeniem odpowiedniego przycisku podczas składania zamówienia. W myśl art. 17 ust 3 „Jeżeli do złożenia zamówienia używa się przycisku lub podobnej funkcji, muszą być one oznaczone w łatwo czytelny sposób słowami „zamówienie z obowiązkiem zapłaty” lub innym równoważnym jednoznacznym sformułowaniem”.

By wypełnić ustawowy obowiązek, przedsiębiorcy muszą dokonać stosownych zmian czysto technicznych w mechanizmie działania sklepu poprzez wprowadzenie odpowiedniego przycisku lub innej funkcji. Przycisk musi być na tyle widoczny i zrozumiały dla konsumentów, by mieli świadomość, iż złożenie zamówienia ma charakter odpłatny.

(więcej…)

Czytaj dalej

Zasiedzenie w dobrej i złej wierze przez posiadacza samoistnego

Zasiedzenie określone zostało w  art. 172 § 1 i 2 KC – § 1. Posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). § 2. Po upływie lat trzydziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze. Tak więc przesłankami zasiedzenia są dwie i muszą wystąpić równocześnie: upływ czasu oraz samoistne posiadanie w dobrej, bądź w złej wierze.

W prawie rzymskim wymagano spełnienia pięciu przesłanek: res habilis (rzecz, którą można zasiedzieć); titulus (tytuł prawny); fides (dobra wiara); possessio (posiadanie); tempus (czas). W polskim prawie ziemskim  zasiedzenie występowało od XIII wieku. Zasadniczą przesłanką był czas. Statut warcki przewidywał 30 lat dla zastawionych nieruchomości. W nowożytnym prawie miejskim wymagano tytułu prawnego (np. umowa kupna), dobrej wiary, upływu czasu (co do ruchomości rok i 6 tygodni; co do nieruchomości – jeżeli dokonano już wydania – rok i 6 tygodni; w innych wypadkach 31 lat, 6 tygodni i 3 dni). Nie można było zasiedzieć: rzeczy państwowej, rzeczy służącej do kultu religijnego, rzeczy pochodzącej z kradzieży.

(więcej…)

Czytaj dalej

Odstąpienie od umowy przy umowach zawieranych na odległość – sprzedawca nie uznaje zwrotu towaru

Jednym z najważniejszych uprawnień konsumenta w umowie zawieranej na odległość jest prawo do odstąpienia od umowy, które zostało uregulowane w ustawie o prawach konsumenta z dnia 30 maja 2014 r. Jest to uprawnienie zagwarantowane przez ustawę i ma na celu ochronę interesu kupujących, którzy nie są w stanie zapoznać się z nabywanym produktem, tak jak ma to miejsce w przypadku sprzedaży bezpośredniej czyli w sklepie stacjonarnym.

Mimo zagwarantowanego przez ustawę prawa, zdarza się, iż sprzedawca nie uznaje zwrotu towaru. Powody są różne. Jednym z najczęstszych powodów jest twierdzenie, iż towar nosi znaczne ślady używania, pozbawiony jest oryginalnego opakowania lub metki lub też zdarzają się przypadki, gdy sprzedawca wymaga podania przyczyny odstąpienia od umowy a w przypadku braku logicznego uzasadnienia, sprzedawca nie uznaje zwrotu. Czy sprzedawca może wymagać spełnienia dodatkowych warunków przy odstąpieniu od umowy niż wynika to z samej ustawy? Na te pytania postaramy się odpowiedzieć w dzisiejszym wpisie.

(więcej…)

Czytaj dalej

Zakaz konkurencji w umowach cywilnoprawnych

W ramach zawieranych umów cywilnoprawnych, Strony bardzo często zamieszczają wśród postanowień umownych klauzulę dotyczącą zakazu konkurencji. Obowiązek powstrzymania się od działalności konkurencyjnej nałożony jest na Zleceniobiorcę. Wynika to z faktu, iż w ramach wykonywania zlecenia i realizacji umowy Zleceniobiorca uzyskuje dostęp do danych mających często strategiczne znaczenie dla Zleceniodawcy z punktu widzenia ochrony jego  interesów. Chodzi tu o czyny nieuczciwej konkurencji w rozumieniu ustawy z dnia 16.04.1993r o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz.U. 1993 nr 47 poz. 211 z późn. zm.), ze szczególnym uwzględnieniem tajemnicy przedsiębiorstwa, czyli w myśl art. 11 ust. 4 powołanej Ustawy „nieujawnionych do wiadomości publicznej informacji technicznych, technologicznych, handlowych, organizacyjnych przedsiębiorstwa lub innych informacji posiadających wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności.”  

(więcej…)

Czytaj dalej

Moment powstania zobowiązania firmy ubezpieczeniowej do wypłaty odszkodowania

Czas zgłoszenia szkody jest datą początkową związaną z procesem rozpatrywania roszczenia i ma doniosłe znaczenie dla określenia terminu końcowego, związanego z postępowaniem wyjaśniającym (likwidacyjnym) ubezpieczyciela. Stosownie bowiem do art. 16 ust. l ustawy o działalności ubezpieczeniowej, po otrzymaniu zawiadomienia o zajściu zdarzenia losowego objętego ochroną ubezpieczeniową, w terminie 7 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, zakład ubezpieczeń jest zobowiązany poinformować o tym ubezpieczającego lub ubezpieczonego, jeżeli nie są oni osobami występującymi z tym zawiadomieniem, oraz podjąć postępowanie dotyczące ustalenia stanu faktycznego zdarzenia, zasadności zgłoszonych roszczeń i wysokości świadczenia. Ubezpieczyciel ma także obowiązek poinformować osobę występującą z roszczeniem pisemnie lub w inny sposób, na który osoba ta wyraziła zgodę, jakie dokumenty są potrzebne do ustalenia jego odpowiedzialności lub wysokości świadczenia, jeżeli jest to niezbędne do dalszego prowadzenia postępowania. Powyższe czynności w praktyce ubezpieczeniowej nazywane są likwidacją szkody (procesem, procedurą likwidacji szkód).

Zgodnie zaś z treścią art. 817 KC, zakład ubezpieczeń w terminie 30 dni od dnia złożenia zawiadomienia o zdarzeniu ma obowiązek wypłaty świadczenia albo pisemnego powiadomienia osoby zgłaszającej roszczenie o przyczynach niemożności zaspokojenia jej roszczeń  w całości lub w części, a także wypłaty bezspornej części świadczenia, czyli sumy pieniężnej której wysokość została dotychczas ustalona jako wysokość powstałej szkody. Wskazany termin można skrócić, ale nie można go wydłużać.

(więcej…)

Czytaj dalej

Strata rzeczywista (damnum emergens) i utracone korzyści (lucrum cessans) w postępowaniu cywilnym

Lucrum cessans to zwrot pochodzący z języka łacińskiego a oznaczający korzyści, jakich spodziewał się podmiot prawa, których nie osiągnął z uwagi na to, że ktoś nie wykonał swego zobowiązania i przez to wyrządził mu szkodę uniemożliwiającą osiągnięcie tych korzyści. Tak wiec ten rodzaj szkody polega na tym, że majątek poszkodowanego nie wzrósł tak, jakby to się stało, gdyby nie nastąpiło zdarzenie, z którym połączona jest czyjaś odpowiedzialność. Co więcej, wskutek doznania tego rodzaju uszczerbku poszkodowany nie staje się bogatszy o to, czego bez wyrządzenia mu szkody, mógł oczekiwać w przyszłości. Ustalenie szkody w postaci utraconych korzyści ma wprawdzie charakter hipotetyczny – polega bowiem na przyjęciu – na podstawie okoliczności, które wystąpiły po okresie spodziewanego zysku – że zysk w okresie poprzednim zostałby osiągnięty. Jednakże utrata zysku musi być przez żądającego odszkodowania udowodniona (art. 6 KC). Szkoda taka musi być przez osobę poszkodowaną wykazana z tak dużym prawdopodobieństwem, że uzasadnia ono w świetle doświadczenia życiowego przyjęcie, że utrata korzyści rzeczywiście nastąpiła.

Damnum emergens to również zwrot pochodzący z języka łacińskiego a oznaczający rzeczywisty uszczerbek majątkowy, szkodę rzeczywistą. Jest to strata na mieniu poniesiona przez poszkodowanego na skutek zaistnienia czynu niedozwolonego, niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania albo na skutek zobowiązania umownego. Może mieć postać zmniejszenia aktywów lub zwiększenia pasywów. Jej wysokość ustala się przez porównanie wartości majątku sprzed i po zaistnieniu szkody (metoda dyferencyjna); alternatywną metodą jest tzw. metoda obiektywna, oceniająca wartość dobra majątkowego bez powiązania z wartością reszty majątku. Tak więc stratę stanowi tu pomniejszenie majątku poszkodowanego, polegające na zmniejszeniu, uszczupleniu aktywów poprzez zniszczenie, utratę lub uszkodzenie określonych składników majątkowych albo obniżenie ich wartości ale  również zwiększenie, przybycie pasywów poprzez np. powstanie nowych zobowiązań albo ich zwiększenie. Przy czym nie można traktować jako szkody tzw. ubytków naturalnych, a więc ubytków powstających na skutek wysychania, topnienia, wypłukiwania. Szkodą nie będzie również pogorszenie rzeczy (zmniejszenie jej wartości), jeżeli wynika ono z normalnego z niej korzystania.

(więcej…)

Czytaj dalej

Moment wystąpienia szkody w robotach budowlanych

SN w dniu 22.11.2013r sygn. akt.: III CZP 72 / 13 podjął przełomową uchwałę w której precyzuje od kiedy i do kiedy można się domagać odszkodowania za wady budynku z tytułu nienależytego wykonania umowy. Wynika z niej, że termin przedawnienia sprawy, czyli 10 lat, liczy się od dnia powstania szkody budowlanej, a nie od dnia zakończenia budowy. Uchwała ta stanowi załącznik do niniejszego artykułu.

Terminy dochodzenia odszkodowania z tytułu nienależytego wykonania umowy są odrębne od terminów dochodzenia rękojmi za wady budynku. Dlatego rozstrzygnięcia wymagała kwestia czy termin przedawnienia roszczenia o zapłatę odszkodowania z tytułu nienależytego wykonania zobowiązania (art. 471 KC) rozpoczyna swój bieg od dnia wykonania zobowiązania, czy też od dnia zaistnienia szkody albo od dnia dowiedzenia się wierzyciela o szkodzie.

(więcej…)

Czytaj dalej

Pełnomocnictwo na podstawie art. 87 § 1 KPC (tzw. stały stosunek zlecenia)

Konstytucja RP gwarantuje każdemu prawo do reprezentacji przed sądem. Zasadniczo każdy z nas ma możliwość do realizacji swoich praw w ramach postępowania sądowego. Prawo do sądu i prawo do reprezentowania obywatela przez swobodnie wybranego przez niego ewentualnie pełnomocnika to bardzo istotne i niepodważalne uprawnienie.

Art. 87 § 1 KPC umożliwia reprezentowanie przed sądem klientów nie tylko radcom prawnym i adwokatom, co zwiększyło możliwości korzystania obywatelom z prawa do sądu. Mimo licznych oporów niektórych środowisk oraz niejednolitej początkowo po wprowadzeniu przepisu linii orzeczniczej sądów, obecnie brak jest sygnałów, które wskazywałyby na uniemożliwienie występowania przed sądem klientowi wraz z pełnomocnikiem nie będącym radcą prawnym czy adwokatem (przy prawidłowo sporządzonej umowie stałego zlecenia). Zasadniczo istnieje zatem możliwość, aby dowolnie wybrany przez obywatela pełnomocnik, niekoniecznie będący radcą prawnym, czy nawet prawnikiem, mógł, z uwagi na posiadanie szczególnie przydatnej wiedzy w danym postępowaniu reprezentować swojego mocodawcę przed sądem.

(więcej…)

Czytaj dalej

Wpis do KRD wierzytelności przedawnionej

Skąd wynika uprawnienie wierzyciela do wpisu danego dłużnika do KRD?  Podstawę prawną w tym zakresie stanowią przepisy Ustawy z dnia 09.04.2010r o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych (Dz.U. 2010 nr 81 poz. 530 z późn. zm.).

Na przesłanki konieczne do wpisu do rejestru dłużnika będącego przedsiębiorcą wskazuje art. 15 ust. 1 Ustawy: „Wierzyciel może przekazać do biura informacje gospodarcze o zobowiązaniu dłużnika niebędącego konsumentem wyłącznie wówczas, gdy są spełnione łącznie następujące warunki: 1) zobowiązanie powstało w związku z określonym stosunkiem prawnym, w szczególności z tytułu umowy związanej z wykonywaniem działalności gospodarczej; 2) łączna kwota wymagalnych zobowiązań dłużnika niebędącego konsumentem wobec wierzyciela wynosi co najmniej 500 złotych oraz są one wymagalne od co najmniej 60 dni; 3) upłynął co najmniej miesiąc od wysłania przez wierzyciela listem poleconym albo doręczenia dłużnikowi niebędącemu konsumentem do rąk własnych, na adres do doręczeń wskazany przez dłużnika niebędącego konsumentem, a jeżeli nie wskazał takiego adresu – na adres siedziby dłużnika lub miejsca wykonywania działalności gospodarczej, wezwania do zapłaty, zawierającego ostrzeżenie o zamiarze przekazania danych do biura, z podaniem firmy i adresu siedziby tego biura.. Zgodnie zaś z art. 14 Ustawy, „Wierzyciel może przekazać do biura informacje gospodarcze o zobowiązaniu dłużnika będącego konsumentem wówczas, gdy spełnione są następujące warunki łącznie: 1) zobowiązanie powstało w związku z określonym stosunkiem prawnym, w szczególności z tytułu umowy o kredyt konsumencki lub z umów o przewóz osób lub bagażu w komunikacji masowej , dostarczanie energii elektrycznej, gazu i oleju opałowego, energii elektrycznej dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków czy wywóz nieczystości; 2) łączna kwota wymagalnych zobowiązań wynosi co najmniej 200 zł i są one wymagalne co najmniej od 60 dni; 3) upłynął co najmniej jeden miesiąc od wysłania wierzyciela listem poleconym albo doręczenia dłużnikowi do rąk własnych, na adres do doręczeń wskazany przez dłużnika , a jeżeli nie wskazał takiego adresu – na adres miejsca zamieszkania, wezwania do zapłaty, zawierającego ostrzeżenie o zamiarze przekazania danych do biura, z podaniem firmy i adresu siedziby tego biura.”.

(więcej…)

Czytaj dalej

Zawieszenie postępowania cywilnego

Zdarza się czasem tak, że choć sprawa którą prowadzimy wydaje się być prosta i nie budząca wątpliwości, to jednak czasem na drodze do przeprowadzenia całego postępowania sądowego stają nam przeszkody, których nie da się szybko usunąć i które w efekcie powodują zawieszenie postępowania. Kiedy ma miejsce taka sytuacja?

Zawieszenie postępowania cywilnego spowodowane jest różnymi czynnikami. W niektórych przypadkach przyczyną zawieszenia będzie wina lub wola Stron, w innych nadzwyczajne okoliczności, niezależne ani od Stron ani od Sądu, niekiedy konieczność uwzględnienia w Wyroku rozstrzygnięcia innego organu. Przyczyny zawieszenia postępowania są różne. Również w zależności od przyczyn inny jest tryb zawieszenia postępowania. Zawieszenie postępowania co do zasady następuje w drodze postanowienia, na które służy stronie zażalenie.

(więcej…)

Czytaj dalej

Dzieło a przeniesienie praw autorskich do dzieła

Umowa o dzieło jest jedną z najczęściej spotykanych w obrocie gospodarczym. W celu osiągnięcia właściwego efektu, większość Firm decyduje się na podpisanie standardowej umowy o dzieło, czyli porozumienia cywilnoprawnego. Jest to ustalenie zgodnie z którym jedna ze stron zleca wykonanie dzieła w określonym terminie, a druga podejmuje się je za wynagrodzeniem wykonać. A więc z umową o dzieło mamy do czynienia wtedy, gdy przyjmujący zamówienie (wykonawca) zobowiązuje się do wykonania określonego dzieła dla składającego zamówienie (zamawiającego). Zamawiający jednak koniecznie musi określić, o jakie konkretnie dzieło (rezultat) chodzi. Owo dokładne określenie jest warunkiem niezbędnym do tego, aby umowa o dzieło mogła zaistnieć. Wśród najważniejszych cech umowy o dzieło wymienia się konsensualność, wzajemność, odpłatność i zobowiązujący charakter. W umowie zawrzeć należy również informacje o sposobie i terminie wykonania dzieła. Często do jego wykonania niezbędne są pewne materiały – informacja o tym, czy są one materiałami zamawiającego, czy jednak wykonawcy, również powinna znaleźć się w zapisach umowy.

(więcej…)

Czytaj dalej

Przedawnienie długu a działania firm windykacyjnych

Przedawnienie jest tradycyjną instytucją prawa cywilnego, która ogranicza w czasie możliwość dochodzenia roszczenia. Do przedawnienia dochodzi na skutek niewykonywania roszczenia przez określony w ustawie okres czasu a więc minął czas jego wymagalności. Wymagalność to możliwość żądania przez uprawnionego spełnienia świadczenia. Skutkiem przedawnienia jest to, że po upływie terminu przedawnienia ten, przeciw komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba, że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się lub mogło stać się wymagalne. Kodeks Cywilny reguluje przedawnienie w art. 117 – 125 i art.554 ustawy z dnia 23.04.1964r – Kodeks cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

(więcej…)

Czytaj dalej

Kiedy można naliczyć 40 euro zryczałtowanej opłaty za zwłokę w zapłacie

Opóźnienia z zapłatą są obecnie sankcjonowane nie tylko poprzez naliczanie odsetek za zwłokę, lecz także przez wprowadzenie zryczałtowanej opłaty w wysokości równowartości 40 euro, która ma zrekompensować wierzycielowi koszty dochodzenia należności. Przewiduje to art. 10 Ustawy z dnia 08.03.2013r o terminach zapłaty w transakcjach handlowych

„1. Wierzycielowi, od dnia nabycia uprawnienia do odsetek, o którym mowa w art. 7 ust. 1 lub art. 8 ust. 1, bez wezwania, przysługuje od dłużnika z tytułu rekompensaty za koszty odzyskiwania należności równowartość kwoty 40 euro przeliczonych na złote według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia roboczego miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym świadczenie pieniężne stało się wymagalne.

2. W przypadku gdy koszty odzyskiwania należności poniesione z tytułu opóźnień w zapłacie w transakcji handlowej przekroczą kwotę, o której mowa w ust. 1, wierzycielowi przysługuje zwrot tych kosztów, w tym kosztów postępowania sądowego, pomniejszonych o tę kwotę.”. (więcej…)

Czytaj dalej

Art. 647¹ K.C. – solidarna odpowiedzialność Inwestora i Generalnego Wykonawcy a prawa i obowiązki Podwykonawcy

Art. 647 K.C. Przez umowę o roboty budowlane wykonawca zobowiązuje się do oddania przewidzianego w umowie obiektu, wykonanego zgodnie z projektem i z zasadami wiedzy technicznej, a inwestor zobowiązuje się do dokonania wymaganych przez właściwe przepisy czynności związanych z przygotowaniem robót, w szczególności do przekazania terenu budowy i dostarczenia projektu, oraz do odebrania obiektu i zapłaty umówionego wynagrodzenia.

 Art. 6471 K.C. § 1. W umowie o roboty budowlane, o której mowa w art. 647, zawartej między inwestorem a wykonawcą (generalnym wykonawcą), strony ustalają zakres robót, które wykonawca będzie wykonywał osobiście lub za pomocą podwykonawców. (więcej…)

Czytaj dalej

Skarga pauliańska – narzędzie pomagające wierzycielom

Skargę pauliańską (actio pauliana) reguluje art. 527 KC  §1. Gdy wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową, każdy z wierzycieli może żądać uznania tej czynności za bezskuteczną w stosunku do niego, jeżeli dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli, a osoba trzecia o tym wiedziała lub przy zachowaniu należytej staranności mogła się dowiedzieć.

§2. Czynność prawna dłużnika jest dokonana z pokrzywdzeniem wierzycieli, jeżeli wskutek tej czynności dłużnik stał się niewypłacalny albo stał się niewypłacalny w wyższym stopniu, niż był przed dokonaniem czynności.

§3. Jeżeli wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli uzyskała korzyść majątkową osoba będąca w bliskim z nim stosunku, domniemywa się, że osoba ta wiedziała, iż dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli.

§4. Jeżeli wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli korzyść majątkową uzyskał przedsiębiorca pozostający z dłużnikiem w stałych stosunkach gospodarczych, domniemywa się, że było mu wiadome, iż dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli. (więcej…)

Czytaj dalej

Umowa dzierżawy oraz prawo pierwokupu z jej tytułu w postępowaniu upadłościowym

Skutki związane z ogłoszeniem upadłości obejmującej likwidację majątku wydzierżawiającego zostały uregulowane w rozdziale II (oddział III) ustawy z dnia 28.02.2003 r. – Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. nr 60, poz. 535 z późn. zm.), dalej ustawa p.u. i n. Zgodnie z art. 107 ust. 1 p.u. i n. umowa dzierżawy nieruchomości upadłego wiąże strony, o ile przedmiot umowy przed ogłoszeniem upadłości został wydany dzierżawcy.

Odstępstwo od tej zasady przewiduje art. 109 ust. 1 ustawy p.u.i n. Zgodnie z jego brzmieniem na podstawie zarządzenia sędziego – komisarza syndyk wypowiada umowę dzierżawy nieruchomości upadłego z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, także wtedy gdy wypowiedzenie tej umowy przez upadłego nie było dopuszczalne. Zarządzenie sędzia – komisarz może wydać jednak tylko pod warunkiem, że trwanie umowy utrudnia likwidację masy upadłości albo gdy czynsz dzierżawy odbiega od przeciętnych czynszów za dzierżawę nieruchomości tego samego rodzaju. Jest to szczególna sytuacja, w której ustawodawca przewidział możliwość rozwiązania umowy, w przypadku gdy na podstawie przepisów kodeksu cywilnego lub postanowień wiążącej strony umowy jej wypowiedzenie było niedopuszczalne (np. w sytuacji gdy umowa wiążąca strony zawarta była na czas oznaczony, a strony nie przewidziały możliwości jej wcześniejszego rozwiązania). W przypadku gdy okres wypowiedzenia przewidziany przez ustawę lub strony był dłuższy niż trzy miesiące, ulegnie on z mocy prawa skróceniu do trzech miesięcy. Na postanowienie sędziego – komisarza przysługuje zażalenie. W sytuacji rozwiązania umowy przez syndyka, dzierżawca może dochodzić w postępowaniu upadłościowym odszkodowania z powodu rozwiązania umowy dzierżawy przed terminem przewidzianym w umowie, zgłaszając te wierzytelności sędziemu – komisarzowi. (więcej…)

Czytaj dalej