Zajdel & Szafraniec

Kraków, dn. 31.01.2023 r. (aktualizacja z dn. 09.03.2023 r.)

W niniejszym opracowaniu, przyjrzymy się bliżej praktykom Firmy Serwis Informacyjny Polskiego Prawa sp. z o.o. z siedzibą w Krakowie.

W naszej praktyce mieliśmy okazję poznać wiele Firm, które zostały skutecznie wprowadzone w błąd w trakcie rozmowy telefonicznej przez telemarketerów SIPP sp. z o.o., co w efekcie końcowym doprowadziło te Firmy do konieczności zapłaty kwoty około 2 000 zł za roczny dostęp do serwisu, o czym Firmy te dowiadywały się z reguły dopiero po otrzymaniu faktury lub wezwania do zapłaty zaległości lub zaczęły odbierać połączenia z mało przyjemnymi rozmowami z tzw. windykatorami Firmy SIPP sp. z o.o., a poziom kultury ze strony pracowników daleki był – wg informacji naszych klientów – od powszechnie przyjętych zwyczajów rozmowy biznesowej. Podnoszenie głosu na klientów a nawet krzyki, groźby, straszenie utratą majątku po egzekucji komorniczej, wymuszanie zapłaty natychmiast, są elementami przewodnimi takich kontaktów działu windykacji Firmy SIPP sp. z o.o. – wg relacji naszych klientów.

Jak to działa? Mechanizm jest prosty. Dzwoni telemarketer, przedstawia się, oczywiście absolutnie nie pyta czy to właściwy moment na rozmowę, czy mamy czas itd i od razu proponuje dostęp do profesjonalnego serwisu z szeroką wiedzą prawną dostępną dla przeciętnego Kowalskiego. W tym miejscu warto zaznaczyć, iż przeciętny przedsiębiorca zaskoczony telefonem, najczęściej zamiast zachować się zdecydowanie i od razu odpowiedzieć, że nie jest zainteresowany rozmową, często z grzeczności i dla świętego spokoju zgadza się na przesłanie oferty i podaje swoje dane (lub nie musi podawać, bo telemarketer już je ma z ogólnie dostępnych rejestrów) i swój adres mailowy, byle szybciej zakończyć rozmowę. Rodzi się pytanie – dlaczego podał swój adres mailowy do kontaktu, dlaczego podał swoje dane lub je potwierdził? Dlatego, iż usłyszał że oferta nie jest umową, jest na próbę i za darmo. Czy się zgadza? Oczywiście że tak. Potencjalny odbiorca nie usłyszy, w sposób wystarczająco czytelny, ze to okres jedynie 14 dni i w tym czasie musi dokonać odstąpienia od właśnie zawieranej umowy, bo o tym, że właśnie zawiera umowę, też taki odbiorca jeszcze nie wie. O tym szerzej poniżej.

(więcej…)

Strefa przeciw pożarowa w nieruchomości prywatnej

Kto z nas nie marzy o własnych czterech ścianach? Inwestor wybudował dla nas wymarzone mieszkanie, mamy własne miejsce parkingowe, stajemy się członkami Wspólnoty…. no właśnie, Wspólnoty, zaczynamy mieć prawa, ale zaczynamy też mieć i obowiązki. Poniżej omówimy sobie jeden z często spotykanych problemów wynikających z posiadania owych praw i obowiązków, jakim jest użytkowanie i zarzadzanie częściami wspólnymi nieruchomości przez Wspólnotę w kontekście posiadania strefy przeciwpożarowej.

Najczęściej jest tak, że w nieruchomości należącej do Wspólnoty znajdują się miejsca postojowe wykupione przez właścicieli mieszkań, poza tym znajdują się też drogi dojazdowe a także chodniki. W którymś miejscu musi się też znajdować droga pożarowa oraz tzw. nawrotka dla straży pożarnej. Ta najczęściej znajduje się na samym końcu jednej z dróg dojazdowych i najczęściej jest nieustannie zastawiona parkującymi samochodami. Jest to rzecz jasna duży problem, albowiem szerokość drogi pożarowej musi wynieść – zgodnie z § 13 Rozporządzenia MSWiA z dnia 24.07.2009r w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz dróg pożarowych (Dz. U. z 2009r, nr. 124, poz. 1030 z późn. zm.) – co najmniej 4 metry, czyli mniej więcej dwa pasy ruchu. Dlatego też Wspólnoty decydują się – niejednokrotnie przy ostrym sprzeciwie tych członków Wspólnoty, którzy np. nie mają wykupionych własnych miejsc parkingowych – na utworzenie strefy przeciw pożarowej. Celem stworzenia Strefy ma bowiem być przede wszystkim, doprowadzenie istniejącego status quo do stanu zgodnego z prawem.

Jak wspomniano powyżej, najczęściej jest tak, że owa umowna droga pożarowa oraz tzw. nawrotka dla straży pożarnej są stale zajęte przez zaparkowane na lub przy chodniku pojazdy. Jednakże w większości tych przypadków, nie może interweniować ani Straż Miejska ani Policja. Dzieje się tak dlatego, że nie obowiązuje tutaj art. 1 Ustawy z dnia 20.06.1997r Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2017r, poz. 1260), zgodnie z którym Ustawa określa (…) zasady ruchu na drogach publicznych, w strefach zamieszkania oraz w strefach ruchu. Przedmiotowy dojazd czy umownie ustalona droga pożarowa, nie jest ani drogą publiczną, ani Strefą ruchu ani Strefą zamieszkania. (więcej…)

Ustawodawca reguluje już właściwie niemal wszystkie dziedziny naszego codziennego życia. W sposób nieunikniony powoduje to konieczność częstszego odwiedzania Sądu. Z instytucjami wymiaru sprawiedliwości ogromna większość miała lub będzie miała styczność przynajmniej raz w życiu. Oprócz bowiem spraw karnych i gospodarczych, które są mniej powszechne dla przeciętnego człowieka, przed Sądem toczą się także m.in. postępowania rodzinne np. rozwód, podział majątku i postępowania spadkowe np. dotyczące stwierdzenia nabycia spadku po zmarłych członkach rodziny. Każdy może być także wezwany do Sądu w charakterze świadka, a takiego obowiązku nie można nie dopełnić.

Sąd to poważna instytucja, Sąd jest uosobieniem majestatu Rzeczypospolitej a wizyta w Sądzie to poważny stres dla wielu. Wielu przekraczając jego próg czuje się zagubionych, wielu przerażonych. Ludzie, nie wiedzą jak zachować się w Sądzie, co im wolno, czego nie wolno, a co należy, dlatego niniejsze opracowanie ma na celu stworzenie swego rodzaju kompendium informacji w temacie:

• co należy wiedzieć o swoich prawach i obowiązkach w trakcie postępowania;
• kilka definicji wspólnych dla wszystkich procedur sądowych;
• jakich reguł / zasad należy przestrzegać na Sali sądowej w trakcie postępowania sądowego;
• jak przygotować się do wizyty w Sądzie (jak się zachować, jak się ubrać, co zabrać ze sobą);
• i jeszcze kilka innych praktycznych aspektów dla tych, co pierwszy raz i dla bardziej zaprawionych w bojach sądowych.

(więcej…)

Z datą 08.01.2015r rozpoczęła się likwidacja przez ING Bank Śląski S.A. funduszu Inventum Premium SFIO. Dla wszystkich Inwestorów stała się katastrofa, z której w tamtej dacie jeszcze nie do końca zdawali sobie sprawę, albowiem środki, które zainwestowali zostały utracone bezpowrotnie. Depozytariusz przejął zarządzanie funduszami Inventum, kiedy KNF odebrała licencję Inventum TFI, czyli 07.10.2014r a – jak już wspomniano – 08.01.2015r rozpoczęła się ich likwidacja. Część z nich, np. Inventum Premium, nie wypłacała pieniędzy uczestnikom od pierwszych dni sierpnia 2014r, inne były zawieszone od początku września 2014r.

Fundusze Idea Premium zostały stworzone przez Dom Maklerski IDM Grzegorza Leszczyńskiego i Rafała Abratańskiego. Idea Premium SFIO to fundusz, który miał inwestować w bezpieczne papiery wartościowe, m.in. obligacje emitowane przez spółki o wysokiej wiarygodności. I przez lata robił to, osiągając ponadprzeciętne wyniki.

(więcej…)

Z inicjatywy Kwartalnika „Iustitia” przeprowadzono badanie „Diagnoza  świadomości Polaków 2016”. Jego wyniki zostały zaprezentowane w SN i przedstawiają obraz wg, którego, większość Polaków nie zdaje sobie sprawy z tego, iż ignorowanie skierowanych do nich przesyłek sądowych i nie odbieranie ich w wyznaczonym terminie z urzędu pocztowego może mieć negatywne skutki prawne, a w niektórych przypadkach doprowadzić może nawet do wszczęcia postępowania egzekucyjnego bez wiedzy dłużnika. Znajomość skutków formalnych nieodebrania bądź odmowy przyjęcia przesyłki sądowej zaprezentowało jedynie 36 % badanych, co stanowi alarmująco niski odsetek.

Doręczanie pism sądowych przez pocztę jest jednym z najczęstszych sposobów komunikacji organu postępowania z jego uczestnikiem. Przekłada się ono na istotne procesowo konsekwencje. Tryb dokonywania doręczeń w postępowaniu cywilnym, jak również jego sposoby, a także skutki niemożności doręczenia przesyłek  jak i odmowy ich przyjęcia przez adresata uregulowany został w rozdziale 2 ustawy z dnia 17.11.1964r Kodeks Postępowania Cywilnego (Dz.U. 2014, poz. 101 z poźn. zm).

Zgodnie z art. 131 § 1 KPC, Sąd dokonuje doręczeń przez operatora pocztowego w rozumieniu Ustawy z dnia 23.11.2012r Prawo pocztowe (Dz. U. 2012, poz. 1529), osoby zatrudnione w sądzie, komornika lub sądową służbę doręczeniową. Owym „operatorem pocztowym” od dnia 01.03.2016r jest znowu po dwuletniej przerwie Poczta Polska. Oprócz tego „tradycyjnego” sposobu doręczenia przesyłek istnieje również tryb doręczeń za pomocą systemu teleinformatycznego, co dotyczy elektronicznego postępowania upominawczego, jednakże dotyczy to jedynie powoda, czyli osoby składającej pozew w tym postępowaniu, natomiast pozwany odpis pozwu wraz z nakazem zapłaty otrzyma, co do zasady drogą pocztową.

(więcej…)

Przedmiotem niniejszego opracowania będzie sytuacja, w której jeden ze współmałżonków prowadzi przedsiębiorstwo w formie spółki cywilnej z osobami trzecimi. Najczęstszymi kwestiami problematycznymi z którymi należy sobie poradzić są:

• czy małżonek wspólnika spółki cywilnej powinien się obawiać odpowiedzialności za długi wynikające z umów zawartych przez tę spółkę cywilną?
• jak powinien postąpić przedsiębiorca zawierający umowę ze spółką cywilną, aby nie narazić się na brak lub istotne ograniczenie możliwości zaspokojenia swoich roszczeń?

Poniżej postaramy się rozstrzygnąć te wątpliwości.

By odpowiedzieć na powyższe pytania, przedstawiam w krótkim zarysie istotę spółki cywilnej i zasady odpowiedzialności w spółce cywilnej.

Działanie spółki cywilnej reguluje KC w art. 860 – 875. Jest to najprostsza forma działalności gospodarczej, jest łatwa w zakładaniu i tania w rejestracji, co sprawia, że cieszy się dużą popularnością. Spółkę prowadzą wspólnicy wnoszący wkład w postaci pieniężnej, własności lub innych praw albo świadczeniu usług. Spółka cywilna nie ma osobowości prawnej, to wspólnicy w drodze zawartej umowy działają na rynku. Nie jest ona podmiotem praw i obowiązków, tak jak to dzieje się w przypadku spółek prawa handlowego. Konsekwencją tego faktu jest, iż każdy ze wspólników posiada odrębny wpis do ewidencji działalności gospodarczej, zaś spółka ma swój nr NIP oraz własny numer regon.

(więcej…)

Z dniem 07.12.2016r Marszałek Sejmu RP obwieścił wejście w życie tekstu jednolitego przepisów Ustawy z dnia 28.02.2003r Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2016, poz. 2171). Fragment Ustawy która nas interesuje w niniejszym opracowaniu w zakresie postępowania upadłościowego osób nieprowadzących działalności gospodarczej (tzw. upadłości konsumenckiej), zawarty jest w tytule V Ustawy. Jest to bardzo istotna regulacja, która ułatwia możliwość składania wniosków o ogłoszenie upadłości konsumentów, a także ich ogłaszania oraz wprowadza możliwość zawarcia przez niewypłacalnych konsumentów, układu ze swoimi wierzycielami.

By móc dalej rozważać zapisy księgi V poniżej zamieszczono słowniczek zwrotów używanych w dalszej treści.

Wierzyciel – osoba, która może żądać spełnienia świadczenia od innej osoby (dłużnika). Łączy ją z nim stosunek zobowiązaniowy (dług). Podstawą przyjęcia takiej definicji jest art. 353 KC – Zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić.

Syndyk – po wejściu w życie Ustawy o Licencji Syndyka – Syndycy licencjonowani wykonują swój zawód w ramach kancelarii syndyków. Są specjalistami zarządzania kryzysowego, menadżerami rewitalizacji podmiotu w kłopotach finansowych, pomagają w rozwiązaniu problemów związanych z kłopotami finansowymi.

Prawo upadłościowe – regulujące zasady wspólnego dochodzenia roszczeń wierzycieli od niewypłacalnych dłużników tj. przedsiębiorców i osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz skutki ogłoszenia upadłości.

Wymagalność zobowiązania pieniężnego – zobowiązanie, co do którego termin płatności minął, a które nie zostało przedawnione lub umorzone, a więc możliwe jest żądanie przez wierzyciela jego spłaty.

Przedmioty wyłączone spod egzekucji – zgodnie z art. 829 i nast. KPC, rzeczy wyłączone spod egzekucji to:

• przedmioty urządzenia domowego, pościel, bielizna i ubranie codzienne, niezbędne dla dłużnika i będących na jego utrzymaniu członków jego rodziny, a także ubranie niezbędne do pełnienia służby lub wykonywania zawodu;
• zapasy żywności i opału niezbędne dla dłużnika i będących na jego utrzymaniu członków jego rodziny na okres jednego miesiąca;
• narzędzia i inne przedmioty niezbędne do osobistej pracy zarobkowej dłużnika oraz surowce niezbędne dla niego do produkcji na okres jednego tygodnia, z wyłączeniem jednak pojazdów mechanicznych;
• część wynagrodzenia;
• część środków zgromadzonych na rachunkach bankowych.

Przechodząc do merytorycznych rozważań, przepisy nie wprowadzają automatyzmu w ogłaszaniu upadłości konsumenckiej – postępowanie to nadal pozostaje postępowaniem sądowym. Każdorazowo konsument musi spełnić szereg przesłanek, które podlegają indywidualnej ocenie przez rozpatrujący wniosek Sąd.

(więcej…)