Skontaktuj się z nami:
602 510 317, 781 833 444

Zajdel & Szafraniec

Publikacje

Archiwum kategorii ‘Prawo w spółkach’

Rada Nadzorcza w Spółkach

Data publikacji:

Zgodnie z treścią art. 213 KSH w Spółkach z o.o., w których kapitał zakładowy wynosi więcej niż 500 000 PLN a jednocześnie Wspólników jest więcej niż 25, ustanawia się Radę Nadzorczą lub Komisję Rewizyjną, jako organ obowiązkowy. Poniżej tych wymagań kodeksowych, Rada Nadzorcza w Spółce z o.o., będzie organem fakultatywnym, czyli może, choć nie musi, zostać powołana przez Wspólników Spółki.  Podobne reguły obowiązują w Spółce komandytowo – akcyjnej. Tu Radę powołać można, trzeba jednak dopiero wtedy, gdy liczba akcjonariuszy przekroczy 25 osób. Jest to rozwiązanie bardzo praktyczne, gdyż pozwala uniknąć niechybnego paraliżu decyzyjnego, ziścił by się tu bowiem czarny scenariusz, że gdzie kucharek sześć …. tam nie ma co jeść.

Warto zauważyć, że jeśli jest już ustanowiona Rada Nadzorcza to w sytuacji, gdy jeden lub oba wyżej wskazane warunki przestaną być przez Spółkę spełniane np.: gdy, zmniejszy się poniżej 25 liczba Wspólników, nie oznacza to, że Rada Nadzorcza ma być zlikwidowana.

(więcej…)

Prokura w spółce z o.o.

Data publikacji:

Członkowie Zarządu nie zawsze są w stanie osobiście dokonywać wszystkich czynności prawnych. Dlatego też, aby wesprzeć prowadzoną przez nich działalność gospodarczą powołano do życia instytucję prokury. Jest ona wygodnym rozwiązaniem, które daje istotne uprawnienia osobie powołanej na to stanowisko. Powołanie Prokurenta może się zatem opłacać. Zwyczajowo o pełnomocniku danego przedsiębiorcy dowiadujemy się, gdy on przedstawia pełnomocnictwo. Ale istnieje jeden szczególny rodzaj pełnomocnika i to jest właśnie Prokurent. Prokurent to inaczej pełnomocnik handlowy przedsiębiorcy ujawniany w Krajowym Rejestrze Sądowym. Uprawnienia Prokurenta są niemal tak szerokie, jak uprawnienia Członków Zarządu Spółki. Należy jednak zdecydowanie odróżnić od siebie Zarząd i Prokurenta.

Zakres umocowania Prokurenta jest bardzo szeroki i podejmowane przez niego samodzielnie czynności mogą istotnie wpływać na funkcjonowanie przedsiębiorstwa. Dlatego tak ważny jest wybór Prokurenta: powinna być to osoba zaufana, znająca przedsiębiorstwo i sposób jego funkcjonowania, od której przedsiębiorca może oczekiwać, iż będzie działała w interesie przedsiębiorstwa.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że Prokurent w żaden sposób nie zastępuje ani nie ogranicza w działaniu samego przedsiębiorcy lub jego organów np. Zarządu. Prokurent działa równolegle i niezależnie od nich.

(więcej…)

Gwarancja bankowa, gwarancja ubezpieczeniowa i inne zabezpieczenia w umowach o roboty budowlane

Data publikacji:

Budownictwo jest istotnym działem polskiej gospodarki. Szacuje się, że roczna wartość produkcji wypracowana w tym dziale stanowi około 12 % PKB, co daje kwotę ok. 156 mld złotych. Z tego ok. 28 % stanowią zamówienia publiczne na roboty budowlane. Wydatkowanie środków publicznych przyczynia się, zatem w znaczący sposób do kształtowania kondycji tego sektora. Niniejsze opracowanie ma na celu wskazanie roli, jaką w procesie realizacji zamówień publicznych na roboty budowlane pełnią regulacje dotyczące zabezpieczenia należytego wykonania umowy, a w szczególności omówienie tendencji w zakresie stosowania dwóch wybranych instrumentów, a mianowicie gwarancji bankowej i gwarancji ubezpieczeniowej.

W celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia nieprawidłowości w realizacji umowy przez którąkolwiek ze Stron, należy w umowie szczegółowo i wyczerpująco określić obowiązki z uwzględnieniem charakteru inwestycji. Wyczerpujące uregulowanie w umowie wzajemnych zobowiązań, nie tylko pozwoli zapobiec nieprawidłowemu wykonaniu umowy przez Strony, ale również stworzy podstawy, w oparciu, o które poszkodowana Strona będzie mogła skorzystać z zastrzeżonych na swoją rzecz zabezpieczeń. Należy, bowiem pamiętać, że roszczenia inwestora są roszczeniami przyszłymi, o nieustalonej wysokości, których dochodzenie przed sądem wymaga skomplikowanego postępowania dowodowego, zatem ich zabezpieczenie musi zapewniać inwestorowi pewność i szybkość zaspokojenia oraz uniezależnienie zaspokojenia od sytuacji finansowej wykonawcy. Funkcje te spełniają opisane poniżej gwarancja bankowa (lub zbliżona do niej gwarancja ubezpieczeniowa) oraz kaucja pieniężna.

(więcej…)

Spółka zarejestrowana w raju podatkowym – fakty i mity

Data publikacji:

Rejestrację spółki w raju podatkowym w łącznie 12 lokalizacjach tj. Bahamy, Belize, Kajmany (Cayman Islands), Mauritius (GBC2), Panama, Samoa, Seszele, USA (stan Delaware), USA (stan Nevada), Wielka Brytania (UK), Wyspy Dziewicze (BVI), Wyspy Marshalla – można zlecić online, bez wychodzenia z domu. Luksemburg, Kajmany, Antyle Holenderskie czy do niedawna Cypr – to tam rozliczają się czołowi biznesmeni z listy 100 najbogatszych Polaków tygodnika „Wprost”. Prowadzą interesy globalne, więc działają także globalnie. Nie jest tajemnicą, że dziesiątki przedsiębiorców aspirujących do wejścia do tego grona robi dokładnie to samo. Idea jest prosta – po to rejestruje swoją firmę w raju podatkowym, by płacić niższe podatki, nie być niepokojonym przez służby skarbowe i mieć więcej gotówki w ręku. Wśród tych przedsiębiorców można znaleźć firmy handlowe, sklepy internetowe, firmy inwestujące w nieruchomości, instytucje finansowe, firmy z branży rozrywki, firmy konsultingowe, zarządców jachtów i statków, firmy z branży hazardu, firmy hostingowe i administratorów sieci oraz pośredników handlowych. (więcej…)

Kiedy zlikwidowana spółka z o.o. przestaje istnieć

Data publikacji:

Zarys procesu likwidacji spółki

Rozwiązanie spółki z o.o., czyli ustanie jej bytu prawnego, następuje po przeprowadzeniu likwidacji z chwilą wykreślenia z rejestru przedsiębiorców KRS. Likwidacja jest podstawowym sposobem doprowadzenia do wykreślenia. Przez likwidację spraw spółki należy rozumieć cały ciąg działań likwidatorów spółki (o czym mowa w dalszej części niniejszego opracowania) – poczynając od zgłoszenia otwarcia likwidacji do sądu rejestrowego vide art. 277 KSH, poprzez wykonanie przewidzianych w art. 282 KSH czynności likwidacyjnych oraz podział majątku spółki między jej wspólników vide art. 286 KSH, jeżeli spółka takowy posiada, aż do zgłoszenia wniosku do sądu rejestrowego o wykreślenie danej spółki z rejestru przedsiębiorców vide art. 288 § 1 KSH. Należy podnieść, że postępowanie likwidacyjne w spółce z o.o., podobnie jak w spółce akcyjnej, jest obligatoryjne. Uzasadnieniem tego obowiązku jest przede wszystkim odmienny niż w spółkach osobowych reżim odpowiedzialności za zobowiązania spółki. W przypadku spółek kapitałowych za zobowiązania spółki odpowiada – co do zasady – wyłącznie spółka. Odpowiedzialność wspólników – także na etapie likwidacyjnym – jest wyłączona vide art. 151 § 3 KSH.

Odrębnym przypadkiem jest ogłoszenie upadłości spółki, kiedy to do jej rozwiązania dochodzi po zakończeniu postępowania upadłościowego (szerzej o upadłości jako przesłance dla likwidacji spółki mowa w dalszej części opracowania). Wyjątkowo również w razie łączenia, przekształcenia albo podziału spółki wykreślenie z rejestru spółek spółki przejmowanej, lub w przypadku łączących się albo przekształconych spółek, wykreślenie następuje nie w wyniku likwidacji, ale z urzędu. Także spółka z o.o., która nie rozpoczęła działalności gospodarczej i nie zaciągnęła żadnych zobowiązań, może być wykreślona z rejestru tylko po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego vide Uchwała SN z dnia 18.01.1994r (sygn. akt: III CZP 178 / 93) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która nie rozpoczęła prowadzenia swego przedsiębiorstwa, ani nie zaciągnęła zobowiązań może być wykreślona z rejestru handlowego dopiero po przeprowadzeniu likwidacji. Możliwe jest wykreślenie z rejestru handlowego spółki z o.o., jeżeli w wyniku przeprowadzonego i zakończonego zgodnie z art. 277 § 1 KSH postępowania likwidacyjnego zostanie spieniężony cały jej majątek, a mimo to zostaną niewypełnione zobowiązania ciążące na tej spółce. Zgodnie z treścią przytoczonej Uchwały nieposiadanie przez spółkę majątku nie stanowi podstawy dla wykreślenia jej z rejestru bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego.

(więcej…)

Moment powstania zobowiązania firmy ubezpieczeniowej do wypłaty odszkodowania

Data publikacji:

Czas zgłoszenia szkody jest datą początkową związaną z procesem rozpatrywania roszczenia i ma doniosłe znaczenie dla określenia terminu końcowego, związanego z postępowaniem wyjaśniającym (likwidacyjnym) ubezpieczyciela. Stosownie bowiem do art. 16 ust. l ustawy o działalności ubezpieczeniowej, po otrzymaniu zawiadomienia o zajściu zdarzenia losowego objętego ochroną ubezpieczeniową, w terminie 7 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, zakład ubezpieczeń jest zobowiązany poinformować o tym ubezpieczającego lub ubezpieczonego, jeżeli nie są oni osobami występującymi z tym zawiadomieniem, oraz podjąć postępowanie dotyczące ustalenia stanu faktycznego zdarzenia, zasadności zgłoszonych roszczeń i wysokości świadczenia. Ubezpieczyciel ma także obowiązek poinformować osobę występującą z roszczeniem pisemnie lub w inny sposób, na który osoba ta wyraziła zgodę, jakie dokumenty są potrzebne do ustalenia jego odpowiedzialności lub wysokości świadczenia, jeżeli jest to niezbędne do dalszego prowadzenia postępowania. Powyższe czynności w praktyce ubezpieczeniowej nazywane są likwidacją szkody (procesem, procedurą likwidacji szkód).

Zgodnie zaś z treścią art. 817 KC, zakład ubezpieczeń w terminie 30 dni od dnia złożenia zawiadomienia o zdarzeniu ma obowiązek wypłaty świadczenia albo pisemnego powiadomienia osoby zgłaszającej roszczenie o przyczynach niemożności zaspokojenia jej roszczeń  w całości lub w części, a także wypłaty bezspornej części świadczenia, czyli sumy pieniężnej której wysokość została dotychczas ustalona jako wysokość powstałej szkody. Wskazany termin można skrócić, ale nie można go wydłużać.

(więcej…)

Strata rzeczywista (damnum emergens) i utracone korzyści (lucrum cessans) w postępowaniu cywilnym

Data publikacji:

Lucrum cessans to zwrot pochodzący z języka łacińskiego a oznaczający korzyści, jakich spodziewał się podmiot prawa, których nie osiągnął z uwagi na to, że ktoś nie wykonał swego zobowiązania i przez to wyrządził mu szkodę uniemożliwiającą osiągnięcie tych korzyści. Tak wiec ten rodzaj szkody polega na tym, że majątek poszkodowanego nie wzrósł tak, jakby to się stało, gdyby nie nastąpiło zdarzenie, z którym połączona jest czyjaś odpowiedzialność. Co więcej, wskutek doznania tego rodzaju uszczerbku poszkodowany nie staje się bogatszy o to, czego bez wyrządzenia mu szkody, mógł oczekiwać w przyszłości. Ustalenie szkody w postaci utraconych korzyści ma wprawdzie charakter hipotetyczny – polega bowiem na przyjęciu – na podstawie okoliczności, które wystąpiły po okresie spodziewanego zysku – że zysk w okresie poprzednim zostałby osiągnięty. Jednakże utrata zysku musi być przez żądającego odszkodowania udowodniona (art. 6 KC). Szkoda taka musi być przez osobę poszkodowaną wykazana z tak dużym prawdopodobieństwem, że uzasadnia ono w świetle doświadczenia życiowego przyjęcie, że utrata korzyści rzeczywiście nastąpiła.

Damnum emergens to również zwrot pochodzący z języka łacińskiego a oznaczający rzeczywisty uszczerbek majątkowy, szkodę rzeczywistą. Jest to strata na mieniu poniesiona przez poszkodowanego na skutek zaistnienia czynu niedozwolonego, niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania albo na skutek zobowiązania umownego. Może mieć postać zmniejszenia aktywów lub zwiększenia pasywów. Jej wysokość ustala się przez porównanie wartości majątku sprzed i po zaistnieniu szkody (metoda dyferencyjna); alternatywną metodą jest tzw. metoda obiektywna, oceniająca wartość dobra majątkowego bez powiązania z wartością reszty majątku. Tak więc stratę stanowi tu pomniejszenie majątku poszkodowanego, polegające na zmniejszeniu, uszczupleniu aktywów poprzez zniszczenie, utratę lub uszkodzenie określonych składników majątkowych albo obniżenie ich wartości ale  również zwiększenie, przybycie pasywów poprzez np. powstanie nowych zobowiązań albo ich zwiększenie. Przy czym nie można traktować jako szkody tzw. ubytków naturalnych, a więc ubytków powstających na skutek wysychania, topnienia, wypłukiwania. Szkodą nie będzie również pogorszenie rzeczy (zmniejszenie jej wartości), jeżeli wynika ono z normalnego z niej korzystania.

(więcej…)

Zawieszenie postępowania cywilnego

Data publikacji:

Zdarza się czasem tak, że choć sprawa którą prowadzimy wydaje się być prosta i nie budząca wątpliwości, to jednak czasem na drodze do przeprowadzenia całego postępowania sądowego stają nam przeszkody, których nie da się szybko usunąć i które w efekcie powodują zawieszenie postępowania. Kiedy ma miejsce taka sytuacja?

Zawieszenie postępowania cywilnego spowodowane jest różnymi czynnikami. W niektórych przypadkach przyczyną zawieszenia będzie wina lub wola Stron, w innych nadzwyczajne okoliczności, niezależne ani od Stron ani od Sądu, niekiedy konieczność uwzględnienia w Wyroku rozstrzygnięcia innego organu. Przyczyny zawieszenia postępowania są różne. Również w zależności od przyczyn inny jest tryb zawieszenia postępowania. Zawieszenie postępowania co do zasady następuje w drodze postanowienia, na które służy stronie zażalenie.

(więcej…)

Art. 647¹ K.C. – solidarna odpowiedzialność Inwestora i Generalnego Wykonawcy a prawa i obowiązki Podwykonawcy

Data publikacji:

Art. 647 K.C. Przez umowę o roboty budowlane wykonawca zobowiązuje się do oddania przewidzianego w umowie obiektu, wykonanego zgodnie z projektem i z zasadami wiedzy technicznej, a inwestor zobowiązuje się do dokonania wymaganych przez właściwe przepisy czynności związanych z przygotowaniem robót, w szczególności do przekazania terenu budowy i dostarczenia projektu, oraz do odebrania obiektu i zapłaty umówionego wynagrodzenia.

 Art. 6471 K.C. § 1. W umowie o roboty budowlane, o której mowa w art. 647, zawartej między inwestorem a wykonawcą (generalnym wykonawcą), strony ustalają zakres robót, które wykonawca będzie wykonywał osobiście lub za pomocą podwykonawców. (więcej…)

Umowa dzierżawy oraz prawo pierwokupu z jej tytułu w postępowaniu upadłościowym

Data publikacji:

Skutki związane z ogłoszeniem upadłości obejmującej likwidację majątku wydzierżawiającego zostały uregulowane w rozdziale II (oddział III) ustawy z dnia 28.02.2003 r. – Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. nr 60, poz. 535 z późn. zm.), dalej ustawa p.u. i n. Zgodnie z art. 107 ust. 1 p.u. i n. umowa dzierżawy nieruchomości upadłego wiąże strony, o ile przedmiot umowy przed ogłoszeniem upadłości został wydany dzierżawcy.

Odstępstwo od tej zasady przewiduje art. 109 ust. 1 ustawy p.u.i n. Zgodnie z jego brzmieniem na podstawie zarządzenia sędziego – komisarza syndyk wypowiada umowę dzierżawy nieruchomości upadłego z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, także wtedy gdy wypowiedzenie tej umowy przez upadłego nie było dopuszczalne. Zarządzenie sędzia – komisarz może wydać jednak tylko pod warunkiem, że trwanie umowy utrudnia likwidację masy upadłości albo gdy czynsz dzierżawy odbiega od przeciętnych czynszów za dzierżawę nieruchomości tego samego rodzaju. Jest to szczególna sytuacja, w której ustawodawca przewidział możliwość rozwiązania umowy, w przypadku gdy na podstawie przepisów kodeksu cywilnego lub postanowień wiążącej strony umowy jej wypowiedzenie było niedopuszczalne (np. w sytuacji gdy umowa wiążąca strony zawarta była na czas oznaczony, a strony nie przewidziały możliwości jej wcześniejszego rozwiązania). W przypadku gdy okres wypowiedzenia przewidziany przez ustawę lub strony był dłuższy niż trzy miesiące, ulegnie on z mocy prawa skróceniu do trzech miesięcy. Na postanowienie sędziego – komisarza przysługuje zażalenie. W sytuacji rozwiązania umowy przez syndyka, dzierżawca może dochodzić w postępowaniu upadłościowym odszkodowania z powodu rozwiązania umowy dzierżawy przed terminem przewidzianym w umowie, zgłaszając te wierzytelności sędziemu – komisarzowi. (więcej…)